خوانندگان محترم

من یکی از افراد خوش شانسی هستم که می توانم بگویم شغل رویایی مطلق خود را دارند

. به عنوان یک خریدار قهوه، شما نه تنها با یک محصول فوق العاده سر و کار دارید، بلکه چیزهای زیادی را نیز به دست می آورید. من می خواهم این برداشت ها را با شما به اشتراک بگذارم.

من به تازگی از سفری به آفریقا به همراه همکار مسئولیت شرکتی خود کورنل کوهرت بازگشته‌ام.

ما در کنیا و تانزانیا بودیم. مثل همیشه، به دنبال بهترین قهوه، و همچنین برای بازدید از پروژه های CSR جدید ما.

این بار رفت و برگشت کوچک ما در تانزانیا آغاز شد. در سال 2001، Tchibo ICP – شرکای بین المللی قهوه – را به همراه سایر شرکت ها تأسیس کرد.

چیبو

این ابتکار با هدف ارتقای پایداری در کشورهای مبدأ با افزایش رقابت پذیری کشاورزان عمدتاً کوچک در بخش قهوه انجام می شود.

در سفر ما طبیعتاً می خواستیم ببینیم که تاکنون در این زمینه چه کارهایی انجام شده است و برای سال های آینده چه کارهایی باقی مانده است.

هدف ما این است که بتوانیم تا حد امکان مالکان خرد را به عنوان کشاورزان 4C تأیید کنیم.

این بدان معنی است که آنها در تبدیل کشت قهوه خود به استانداردهای مشخص شده از نظر اکولوژیکی و اقتصادی به منظور کارآمدتر شدن در کشت قهوه حمایت می شوند

. اگر این اقدامات، مانند استانداردهای زیست محیطی تحمیلی، به اندازه کافی رعایت شود،

کشاورزان گواهینامه دریافت می کنند و قهوه ای که تولید می کنند به لطف این جایزه مورد علاقه تر می شود. البته این روی قیمت قهوه تانزانیا نیز تاثیر دارد.

قهوه عربیکا چیبو

در بورس نیویورک معامله می شود و ارزش پایه قهوه روزانه در نوسان است.

بسته به کیفیت، انواع مختلف قهوه در جهان از حق بیمه یا تخفیف برخوردار می شوند. قهوه کنیا در حال حاضر یکی از بهترین قهوه های جهان است. برای مقایسه: دو گونی قهوه برزیلی که در حال حاضر کیفیت بسیار بالایی دارد،

در حال حاضر معادل یک کیسه قهوه تانزانیا است. البته این موضوع در بین کشاورزان نیز شنیده می شود که همه جا باعث ایجاد شور و شوق و تعهد بیشتر می شود.

اکنون حدود 3000 کشاورز در این منطقه به عنوان کشاورزان 4C تأیید شده اند. آنها می خواهند تصوری از منطقه به ما بدهند و بنابراین ما در امتداد دامنه های غبارآلود ادامه می دهیم.

در نهایت، ما به مالکیت یک کشاورز که به عنوان بخشی از این راستی آزمایی توانسته است به عملکرد بالا در مزارع خود دست یابد، توقف می کنیم.

برای یک کشاورز کوچک، قطعه زمین او در واقع بسیار جادار است و مهمتر از همه عالی به نظر می رسد. او با افتخار به ما می گوید که مطمئن می شود به اندازه کافی مالچ روی زمین پخش می کند،

زیرا این کار رطوبت را در خاک حفظ می کند. عملکرد آن بیش از 1.5 تن در هکتار است – که تقریباً با سطح برزیل مطابقت دارد.

کشاورز کوچک به ما می گوید که اخیراً برخی از روستاییان راهی شهر شده اند تا شانس خود را امتحان کنند.

اما به نظر او، کشاورزان اینجا در ارتفاعات وضعیت بهتری نسبت به جویندگان کار در شهر دارند. به خصوص اگر قیمت قهوه همچنان بالا می رود.

ما از طریق تانزانیا ادامه می دهیم. در این زمان از سال در آنجا بسیار خشک است. برداشت در اینجا معمولاً از ماه می تا جولای انجام می شود و فصل بارانی عمدتاً از سپتامبر تا اوایل نوامبر ادامه دارد.

اما در اینجا نیز اثرات تغییرات آب و هوایی را می توان به وضوح احساس کرد که به معنای استرس به ویژه برای درختان قهوه است. در حالی که اینها تا حدود 6 هفته پس از زمان برداشت همیشه ترسناک به نظر می رسند،

به محض اینکه باران شروع می شود، گیاهان بهبود می یابند و تازه، سبز و پربار می شوند.

اما نه وقتی که باران خیلی دیر می آید، مثل امسال. ما به وضوح می توانیم نگرانی کشاورزان را احساس کنیم که ممکن است سال آینده قهوه کافی نخوریم.

در روستا حدود 40-50 کشاورز کوچک خود را سازماندهی کرده اند و ما را به بزرگترین اتاق خود دعوت می کنند. فقط یک میز و 5 صندلی وجود دارد، اما 40 چهره کنجکاو و شهردار روستا با کنجکاوی به ما نگاه می کنند.

آب به دست می آوریم که در دمای 30 درجه از آن بسیار سپاسگزاریم و از نگرانی ها، سختی ها و اتفاقات خوش زندگی آنها می شنویم.

اتفاقا انجمن کشاورزان علاوه بر قهوه، ذرت و حبوبات هم می کارند و جوجه هم نگهداری می کنند.

اندکی پس از حرکت ما، برای آسودگی همه، بالاخره باران آمد. همچنین باید در بالای کلیمانجارو، هدف ما در روزهای آینده، باران ببارد…